Zmartwychwstanie jest źródłem i celem naszej wiary. Dlatego liturgia wigilii paschalnej jest najważniejszą celebracją w całym roku liturgicznym. Przeżywamy centralne wydarzenie naszej wiary – pisze Justyna Nowicka.
Niedziela Wielkanocna rozpoczyna się w zasadzie w wigilię paschalną. W tej liturgii bardzo ważna jest symbolika światła i ciemności, dlatego przepisy liturgiczne mówią, że można ją rozpocząć dopiero po zachodzie słońca.
Liturgia światła
Na początku liturgii rozpalane jest przed kościołem ognisko. Tam również ma miejsce poświęcenie paschału, który jest symbolem Zmartwychwstałego. Jest to pierwszy symbol mówiący o tym, co celebrujemy. Kapłan wypowiada modlitwę: „Chrystus wczoraj i dziś. Początek i koniec. Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność. Jemu chwała i panowanie przez wieki wieków. Amen”. Podczas tej modlitwy wbija w świecę pięć czerwonych gwoździ. Każdy z nich to znak jednej z ran Chrystusa. Następnie ksiądz zapala paschał ogniem z ogniska.
Celebrans wnosi zapalony paschał do kościoła, a ludzie zgromadzeni na liturgii od jego płomienia zapalają swoje świece. W ten sposób światło Chrystusa zmartwychwstałego przeprowadza świat z ciemności do światła.
Następnie ma miejsce Exultet, czyli Orędzie Wielkanocne. Jest to starożytna pieśń, przypisywana św. Ambrożemu. W obecnej formie znana jest od VII wieku.
Liturgia słowa
Po Exultecie ma miejsce najdłuższa w całym roku liturgicznym liturgia słowa. Składa się z siedmiu czytań ze Starego Testamentu. Czytania te układają się w opowieść o odkupieniu człowieka przez Chrystusa. Od stworzenia świata, przez upadek i wyzwolenie narodu wybranego z Egiptu, po nową paschę w Jezusie. Czytania ze Starego Testamentu kończą się uroczystym odśpiewaniem hymnu „Chwała na wysokości Bogu”. W tym momencie zapalane są światła w świątyni, po raz pierwszy od liturgii wieczerzy Pańskiej odzywają się też organy.
Kolejnym momentem jest czytanie z Nowego Testamentu. Zawsze jest to fragment z Listu św. Pawła do Rzymian mówiący o chrzcie, który nas zanurza w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Natomiast Ewangelia z tego dnia opowiada o pustym grobie.
Liturgia chrzcielna
Wyjątkowym momentem podczas wigilii paschalnej jest odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych. Ma to miejsce przed liturgią eucharystyczną. Ma to nam jeszcze bardziej uświadomić, że dzięki owocom męki i zmartwychwstania Jezusa możemy być zanurzeni w Jego życiu. Nasz życie, choć zranione grzechem, jest także odkupione.
Dlatego też wigilia paschalna od początku była liturgią, podczas której udzielano chrztu katechumenom.
Procesja
Liturgię wigilii paschalnej kończy uroczysta procesja rezurekcyjna wokół kościoła z Najświętszym Sakramentem. W ten sposób Kościół chce ogłosić całemu światu zmartwychwstanie Chrystusa. Na zakończenie ma miejsce błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem.
Od Niedzieli Zmartwychwstania przy ołtarzu stoi krzyż, na który nałożona jest czerwona stuła, a także paschał oraz figura Chrystusa zmartwychwstałego.
Miłość silniejsza niż śmierć
Zdrada, męka, śmierć, zupełna porażka. Życie wiarą jest czasami nadzieją wbrew logice, wbrew wyobrażeniom. Tylko wtedy, kiedy będziemy w stanie wytrwać pod krzyżem i przy grobie będziemy mogli spotkać Zmartwychwstałego.
Pamięć o Jego obietnicach i Jego słowach pozwoli tak ukształtować nasze patrzenie na życie, że Go rozpoznamy. Tego, który staje w naszej codzienności, by przemienić ją owocami odkupienia. I pozornie nic się nie zmienia. Jest ta sam droga, ci sami ludzie wokół. Ale nic nie jest już takie samo. Ślady stóp Zmartwychwstałego obok naszych śladów stóp sprawiają, że możemy wierzyć Jego obietnicom dla naszego życia.
Będę z wami aż do skończenia świata. Nie zostawię was sierotami. Nie przyszedłem na świat, aby Go potępić, ale aby go zbawić.
Źródło: misyjne.pl